Ένα καρναβαλιώτικο γαϊτανάκι παρουσιάζεται εδώ, με τον συγγραφέα να κρατάει το στύλο και τους 12 χορευτές κρατώντας τις κορδέλες να εκτελούν τον κυκλικό χορό, αυτόν που κάποτε υποδήλωνε τον κύκλο της ζωής, το ταξίδι από τη ζωή στο θάνατο.
Οι δώδεκα χορευτές είναι πρόσωπα αληθινά εκείνης της παλιάς ζωής, οι κορδέλες τους όμως καθώς τυλίγονται μεταξύ τους αποκτούν λαλιά και μιλούν για ιστορίες φανταστικές στα σύντομα καλοκαίρια και στους μακρόσυρτους χειμώνες στο Ληξούρι της δεκαετίας του 1960.

Ιστορίες που καθρεφτίζουν μια ολόκληρη εποχή και έναν ξεχωριστό χώρο ως προνομιούχα πεδία της μνήμης. Ίσως γιατί ο ίδιος ο χρόνος δεν αφήνει χώρο στην συγκεκριμένη ατομική αμνησία, υποδεικνύοντας στο συγγραφέα και κατά συνέπεια σε όλους τι είναι αυτό που εν τέλει μας ορίζει.